«امام مُبین» کیست؟؛ درس‌هایی از خطبه غدیر

نویسنده: عبدالحسین طالعی

«غدیر»، پیامی الهی است که «دیروز» بیان شد، تا «امروز» به گوش جان بشنویم؛ و ره توشه‌ای برای «فردا» از آن برگیریم.

«خطابه غدیر»، کتابی است هماره گشوده، تا پیوسته در آن نظر کنیم؛ و «درس زندگی» از آن بیاموزیم و به کارش بندیم.

اگر نمی‌توانیم تمامی خطبه غدیر را فرا گیریم، دست کم، «درس»‌هایی از این پیام جاودانه را سر لوحه زندگی خویش قرار دهیم:

درسی از خطبه غدیر: «امام مُبین» کیست؟ 

«مامِنْ عِلْمٍ إِلاَّ وَقَدْ أَحْصاهُ الله فِیَّ ... وَما مِنْ عِلْمٍ إِلاّ وَقَدْ عَلَّمْتُهُ عَلِیّاً، وَ هُوَ الْإِمامُ الْمُبینُ»

هیچ علمی نیست، مگر اینکه خداوند، آن را در من جمع کرده است ... و هیچ علمی نیست مگر اینکه آن را به علی آموخته‌ام؛ و اوست «امام مبین»...

رسول اکرم ^{صلی الله علیه و آله و سلم}  خزانه دار علم حق تعالی است، که آن را به امیر مومنان آموخته است. پس هر که تشنه علم است، می‌تواند وجود خود را از سرچشمه زلال علم پیامبر ^{صلی الله علیه و آله و سلم}  سیراب کند. یعنی امیر مومنانرا پناهگاه علمی خود بداند و در حل مشکلات علمی به ایشان مراجعه نماید.

آری؛ در دین اسلام، «علم» مقام و منزلت خاصی دارد. و اهل بیت - که معادن علم الهی هستند - مقام رفیع و جایگاهی بلند دارند. به حکم عقل، شخصی که علم کامل دارد، شایسته است که امام و جانشین پیامبر باشد؛ و دیگران باید به او مراجعه کنند. هر کس این حقیقت روشن را نپذیرید یا انکار کند، با عقل خود مخالفت کرده است. کیست که بخواهد راهی دراز - به بلندای ابدیت - را بدون بهره‌گیری از نور علم بپیماید؟

• < قبلی
• بعدی >