فاطمه؛ بریده از آتش

نویسنده: عبدالحسین طالعی

گفتاری بر اساس کتاب «فضائل فاطمة الزهراء » نوشته حاکم نیشابوری ( درگذشتۀ 405 هجری قمری) از دانشمندان و محدثان بزرگ اهل تسنن.[1]

 پیامبر، او را « فاطمه» نامید، یعنی این که دودمانش از آتش دوزخ بریده و جدا شده‌اند. ( ح 50، 51 ، 52).

نیز فرمود: « دوستدارانش از دوزخ بریده شده‌اند » ( ح 75).

معنای دیگر فاطمه، آن است که آن بانو، از آلودگی‌های عادی زنان دیگر، پیراسته بود. ( ح 72 و 91)

 پیامبر، او را « صدیقه » نامید ( ح 44)؛ یعنی کسی که راستگو ترین مردم است( ح 45 تا 49، 151 تا 153)[2]

• < قبلی
• بعدی >