دعای روز دوشنبه (2)؛ دعای 239 صحیفه سجادیه جامعه
بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند که رحمتش فراگیر و مهربانی‌اش همیشگی است
اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ یَا مَنْ یَصْرِفُ الْبَلَایَا، وَ یَعْلَمُ الْخَفَایَا، وَ یُجْزِلُ الْعَطَایَا،
خداوندا، ای آنکه بلاها را دفع می‌کنی، و رازها را می‌دانی، و عطایا را فراوان می‌بخشی، از تو می‌خواهم
سُؤَالَ نَادِمٍ عَلَى اقْتِرَافِ الْآثَامِ، مُتَأَلِّمٍ عَلَی الْمَعَاصِی مَرَّ اللَّیَالِی وَالْأَیَّامِ،
همانند خواهشِ فردی که از ارتکاب گناهان پشیمان است، و از نافرمانی‌هایی که در گذر شب‌ها و روزها مرتکب شده، دردمند است؛
لَمْ یَجِدْ مُجِیراً سِوَاکَ، وَلَا مُؤَمَّلًا یَفْزَعُ إِلَیْهِ لِارْتِجَاءِ کَشْفِ فَاقَتِهِ غَیْرَکَ.
جز تو پناه دهنده‌ای نیافته، و امیدی جز تو ندارد تا برای امیدواری به رفع نیازش به او پناه برد.
أَنْتَ الَّذِی عَمَّ الْخَلَائِقَ مَنُّکَ، وَغَمَرْتَهُمْ بِسَعَهِ رَحْمَتِکَ وَتَطَوُّلِکَ وَکَرَامَتِکَ، وَشَمَلْتَهُمْ بِسَوَابِغِ نِعْمَتِکَ،
تویی که احسان و نیکی‌ات همۀ مخلوقات را در برگرفته و ایشان را در گسترۀ رحمت و بخشش و کرم خویش فرو برده‌ای
و نعمت‌های فراوان خویش را بر آنان ارزانی داشته‌ای،
یَا کَرِیمَ الْمَآبِ وَالْمُحْسِنُ الْوَهَّابُ، وَالْمُنْتَقِمُ مِمَّنْ عَصَاهُ بِأَلِیمِ الْعِقَابِ،
ای پناه و سرانجام نیکو و احسان‌گر بسیار بخشنده، و ای که کسانی را که نافرمانی‌ات کرده‌اند با عذاب سخت و دردناک کیفر می‌دهی،
دَعَوْتُکَ مُقِرّاً عَلَی نَفْسِی بِالْإِسَاءَ‌هِ، إِذْ لَمْ أَجِدْ مَلْجَأً أَلْجَأُ إِلَیْهِ،
تو را می‌خوانم، در حالی که به گناه و قصور خود اعتراف می‌کنم، زیرا پناهگاهی جز تو نیافته‌ام
یَا خَیْرَ مَنِ اسْتُدْعِیَ لِبَذْلِ الرَّغَائِبِ، وَأَنْجَحَ مَأْمُولٍ لِکَشْفِ الضُّـرِّ،
ای بهترین کسی که به امید برآورده شدن حاجات به درگاهش روی آورند، و ای بهترین امید برای رفع گرفتاری!
لَکَ عَنَتِ الْوُجُوهُ، فَلَا تَرُدَّنِی مِنْکَ بِحِرْمَانٍ إِنَّکَ تَفْعَلُ مَا تَشَاءُ، وَتَحْکُمُ مَا تُرِیدُ.
چهره‌ها تنها در برابر عظمت تو فروتن شده‌اند ، پس مرا از درگاه خویش ناامید و محروم باز مگردان، که تو قطعاً هر چه را اراده کنی، انجام می‌دهی و هر چه را بخواهی، حکم می‌فرمایی.
إِلَهِی وَسَیِّدِی وَمَوْلَایَ أَیُّ رَبٍّ أَرْتَجِیهِ،
محبوب من! و ای سرور و مولای من! به کدام پروردگاری امید بندم
أَمْ أَیُّ إِلَهٍ أَقْصُدُهُ إِذَا أَلَمَّ بِیَ النَّدَمُ، وَأَحَاطَتْ بِیَ الْمَعَاصِی؟
و به کدام محبوبی روی آورم، آنگاه که حسرت بر من مستولی است و گناهانم مرا احاطه کرده‌اند؟
وَأَنْتَ وَلِیُّ الصَّفْحِ، وَمَأْوَى الْکَرَمِ،
در حالی که تویی که ولی نعمت بخشایش و پناهگاه کرامت هستی.
فَإِنْ کُنْتُ یَا إِلَهِی مُسْـرِفاً عَلَی نَفْسِی بِانْتِهَاکِ الْحُرُمَاتِ، نَاسِیاً مَا اجْتَـرَمْتُ مِنَ الْهَفَوَاتِ
محبوبم! اگر من، با نقض حرمت‌ها و ارتکاب گناهان بر خود اسراف کرده و خطاهایی را که مرتکب شده‌ام، فراموش کرده‌ام
فَإِنَّکَ لَطِیفٌ تَجُودُ عَلَی الْمُذْنِبِینَ وَالْمُسْـرِفِینَ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ،
اما تو نرم‌دل و مهربان هستی و با رحمت بی‌نهایتت بر گنهکاران و سرکشان می‌بخشی و رحم می‌کنی، ای مهربان‌ترین مهربانان!
وَتُسَکِّنُ رَوْعَاتِ الْوَجِلِینَ، وَتُحَقِّقُ أَمَلَ الْآمِلِینَ، وَتُفِیضُ سِجَالَ عَطَایَاکَ عَلَی الْمُسْتَأْهِلِینَ.
تو آرامش‌بخش دل‌های ترسان و وحشت‌زده‌ای، و آرزوی امیدواران را برآورده می‌سازی، و نعمت‌های پیوسته و بی‌پایانت را بر آنان که شایستگی دارند سرازیر می‌کنی.
إِلَهِی قَدَّمَنِی إِلَیْکَ رَجَاءٌ لَا یَشُوبُهُ قُنُوطٌ،
محبوب من! امیدی مرا به سویت روانه ساخته که ذره‌ای ناامیدی در آن راه ندارد،
وَأَمَلٌ لَا یُکَدِّرُهُ یَأْسٌ یَا مُحِیطاً بِالْغُیُوبِ،
و آرزویی مرا به پیشگاهت کشانده که هیچ یاسی آن را تیره نمی‌سازد، ای آگاه از تمام رازهای پنهان!
أَمْسَیْتُ وَأَصْبَحْتُ عَلَی بَابٍ مِنْ أَبْوَابِ مِنَحِکَ سَائِلاً مُبْتَهِلاً،
شامگاه و بامداد بر دری از درهای بخشش تو، به گدایی و زاری ایستاده‌ام،
وَلَیْسَ مِنْ جَمِیلِ امْتِنَانِکَ رَدُّ سَائِلٍ مَلْهُوفٍ مُضْطَرٍّ إِلَی رَحْمَتِکَ وَإِلَی خَیْرِکَ الْمَأْلُوفِ.
و برازندۀ نیکوییِ احسان تو نیست که سائلی درمانده و نیازمندِ رحمتت و نیکیِ همیشگی‌ات را ناامید بازگردانی.
اَللّٰهُمَّ أَنْتَ الَّذِی عَجَزَتِ الْأَوْهَامُ عَنِ الْإِحَاطَهِ بِکَ، وَکَلَّتِ الْأَلْسُنُ عَنْ صِفَهِ ذَاتِکَ،
خداوندا، تویی آنکه خیال‌ها از درک و شناخت جامع تو عاجز شدند و زبان‌ها از وصف ذات پاکت ناتوان گشتند
فَبِآلَائِکَ وَطَوْلِکَ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ النَّبِیِّ وَأَقِلْنِی عَثْـرَتِی یَا غَایَهَ الْآمِلِینَ،
پس به نعمت‌ها و کرم بی‌پایانت بر محمد و خاندان محمدِ پیامبر، درود فرست و خطاهایم را ببخش ای نهایت آرزوی مشتاقان
وَیَا جَبَّارَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرَضِینَ، وَیَا بَاقِیاً بَعْدَ فَنَاءِ الْخَلْقِ أَجْمَعِینَ، وَیَا دَیَّانَ یَوْمِ الدِّینِ،
و ای حاکم مسلط بر آسمان‌ها و زمین‌ها، و ای ماندگار پس از فنا و نابودی تمامی مخلوقات، و ای جزادهندۀ روز داوری.
فَأَنْتَ ثِقَهُ مَنْ لَا یَثِقُ بِنَفْسِهِ لإِفْرَاطِ عَمَلِهِ،
تو مورد اعتماد هر کسی هستی که به سبب افراط و زیاده‌روی در کارهایش به خود اعتمادی ندارد
وَأَمَلُ مَنْ لَمْ یَکُنْ لَهُ أَمَلٌ لِکَثِیرِ زَلَـلِهِ،
و امید و آرزوی هر کسی هستی که به سبب لغزش‌های بسیارش، امید و آرزویی ندارد
وَرَجَاءُ مَنْ لَمْ یَرْتَجِ مُعْتَمَداً بِسُوءِ سَبِیلِهِ سِوَاکَ،
تو امیدواری هر کسی هستی که به سبب راه خطای خویش، به هیچ کس جز تو امید نبندد.
اَللّٰهُمَّ فَأَنْقِذْنِی مِنَ الْمَهَالِکِ، وَأَحْلِلْنِی دَارَ الْأَبْرَارِ،
خداوندا، مرا از پرتگاه‌های هلاکت نجات ده و در خانۀ نیکان جایم ده،
وَاغْفِرْ لِی ذُنُوبَ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ، یَا مُطَّلِعاً عَلَی الْأَسْـرَارِ،
و گناهان شب و روز مرا بیامرز، ای کسی که بر اسرار نهان آگاهی.
وَاحْتَمِلْ عَنِّی مَا افْتَـرَضْتَ عَلَیَّ لِلْآبَاءِ وَالْأُمَّهَاتِ،
و بار سنگین حقوق پدران و مادران را که بر عهده‌ام نهاده‌ای، از دوش من بردار (برایم ادا کن)
وَاکْفِنِی مَا أَهَمَّنِی بِلُطْفِکَ وَکَرَمِکَ یَا عَالِیَ الْمَلَکُوتِ،
و مرا از آنچه نگرانم کرده، با لطف و کرامت خود کفایت کن، ای بلندمرتبه در ملکوت.
وَأَشْرِکْنِی فِی دُعَاءِ مَنْ دَعَاکَ، وَاجْعَلْنِی مِمَّنِ اسْتَجَبْتَ لَهُ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ
و مرا در دعای کسانی که تو را خوانده‌اند، شریک ساز، و در شمار مردان و زنان باایمانی قرارم ده که دعایشان را مستجاب فرموده‌ای.
إِنَّکَ عَالِمٌ جَوَادٌ، وَصَلَّی اللّٰهُ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الْأَخْیَارِ، وَاحْشُـرْنِی فِی زُمْرَتِهِمْ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ،
که تو دانا و بخشنده‌ای، و درود خدا بر محمد و خاندان پاک و نیکوکارش باد، و مرا در زمرۀ آنان محشور فرما، ای مهربان‌ترین مهربانان
وَصَلَّی اللّٰهُ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطَّاهِرِینَ وَسَلَّمَ کَثِیراً.
و درود و سلام فراوان خداوند بر محمد و خاندان پاکش باد.
